Reacties

Beste mensen,

Wij willen jullie even mee laten genieten met een voorstelling van PiekoBello.
Meestal beginnen wij met een intro met de poppen, bijvoorbeeld vriendjes maken. Daarna delen wij de poppen uit en worden de kinderen uitgenodigd om mee te doen. Het is elke keer weer verrassend welke oplossingen worden bedacht door de kinderen. Met een pop op de hand durf je tenslotte meer te zeggen dan als je het alleen zou moeten doen.
Zo denken we aan het kind met een berenpop op de hand. Hij was erg verlegen. Samen met een vriendje durfde hij wel naar ons toe te komen. En in één keer kwam er toch een grote brul uit de bek van de beer. Hij ging helemaal los.
Ook denken we aan het meisje dat erg bang was voor sinterklaas. Met ons poppenspel hebben we hier op ingespeeld. Naderhand mochten de kinderen om de beurt de sinterklaas en zwarte piet op de hand. Zo ook dit meisje. Ze speelde het spel precies na met haar buurman. Daarna stond ze op, liep naar Jakob en omhelsde hem maar zei verder niets maar dit alles was veelzeggend.
Tijdens het poppenspel gebeurt er van alles. Zo ook die jongen die niets wilde en alleen maar bleef zitten.
Het liefst met zijn handen in zijn zak. Uiteindelijk was hij aan de beurt om als zwarte piet te dansen. Jakob vroeg of het dansje snel of langzaam moest gaan. Hij zei: doe het maar heel snel. Jakob maakte er een rock en roll van en hij danste heel snel rond. Bij een ander kind biggelden de tranen over de wangen van het lachen. Naderhand kwam de aap wel uit de mouw. Wat bleek: die jongen die snel danste wilde anders nooit iets doen en nu danste hij heel snel.
Een meisje ging helemaal uit haar dak met de bongo. En een ander kind dat eerst niet mee wilde doen met het poppenspel liep nu vooraan met de grote trom en met een grote glimlach op zijn gezicht. De begeleidster van de groep belde naderhand op en vertelde dat er veel emoties los waren gekomen. Of wij nog een keer terug wilde komen.
En dan was er een jongen van een jaar of negen die in de pauze bij Jakob kwam en vertelde dat zijn moeder overleden was. Het werd een mooi gesprek want de vader van Jakob was ook net overleden. Zo konden wij het delen.
Dit was even een greep uit de vele reacties die we krijgen van kinderen. En o, ja, laatst waren wij op een school in Utrecht en toen zei een jongen aan het eind: dit vergeet ik nooit weer.

Deze reacties en al die glunderende gezichten ja, daar doen we het voor!

Met vriendelijke groet,
PiekoBello

Jakob Meijer, Edith Mulder