Gedicht

Een fakir

Als je gaat slapen, tiereliedom,
dan weet je dat Droomkabouter komt
Welterusten en ogen dicht,
dan hoor je zo zijn droomgedicht

Een fakir deed een kunstje in een park in Londen
Hij sliep op een spijkerbed en bleef toch ongeschonden
De fakir droeg een broekje, maar verder was hij naakt
Het bed koste hem niet veel, hij had het zelf gemaakt

Duizenden spijkers stonden rechtop naast elkaar
De fakir had maar één probleem: hij was nog al prikkelbaar
's Nachts kon de fakir niet slapen, dat vond hij niet fijn
Hij lag te woelen op zijn bed, dat deed hem zo'n pijn

Toen belde hij de dokter voor een slaaptablet
De dokter zei: Ik adviseer u een ander bed
En uiteraard een knuffel van uw lieve vrouw
O, gilde de fakir, mijn professie, hoe moet dat nou?

Wel, sprak de dokter, probeert u eens een luchtmatras
Dat deed de fakir en hij was werkelijk in zijn sas
Voor het slapen gaan maakte hij sprongetjes van blijdschap
Dat zagen de omstanders en er werd blij geklapt

De mensen lachten: Het is wonderful, hooray, hooray
Op een nacht kreeg de fakir een lumineus idee
Duizenden luchtbedden plakte hij vast met superlijm
Iedereen kwam springen, 't was ook nog goed voor de lijn!

Zo werd in de grote wereldstad Londen
door een fakir het springkussen uitgevonden!

Bij de eerste zonnestraal verdwijnt Droomkabouter gauw
Morgen vertelt hij vast weer een te gekke droom aan jou